13 Kasım 2010 Cumartesi


Herkes memleketine ailesine gidince buradaki arkadaşlarla da dün takılınca insan bugün öylece boş kalabiliyor.

Aslında uzun süredir istediğim bir zamandı. Boş, sadece kendimle. Çok dinlendiriciydi ve bir o kadar da aç.

Genelde eve geç geldiğimden ya da öğünleri hep dışarıda geçirdiğimden asla aç kalmıyordum. Evde yemek hazırlama derdim yoktu. Malzemeler önüme koyulup da hadi ne hazırlasam düşüncesi yoktu. Gidip istediğimi sipariş edip yerdim. Bugün öyle olmadı.

Tembel ve üşengeç olabilirim ama söz konusu yemekse değilimdir. Gittim bir güzel araştırdım mutfağı sonunda malzemelerimi hazırladım ve tadaaaa bana lazım olan tencere kirli!!! Bulaşık yıkayamıyorum. Duşa bile terliklerle giren ben başka birinin artıklarını temizleyemiyorum. Sanki onları binlerce defa çiğnemiş ve tükürmüş de orada kurumuş gibi geliyor. Çatal, bıçak ve kaşıklarda ise daha da beter bir hayal gücüm var! Sanki o kişilerin ağızlarının içini temizliyor gibi! İğrenç!

İki yıl önce aynı çatalla ikinci bir şey yemezdim. Hala aynı bardaktan -su dahi içtiysem- ikinci sefer içemiyorum. Yıkanması lazım.

Bu yüzden malzemeleri geri kaldırdım ve pirinç unundan kendimi muhallebi hazırladım. Tamam peki bebek maması. Sonuçta onu da yemedim. Her şey gözüne batıyor insanın. Gerçekten. Alışkanlık kadar beter bir şey yok bence.

Akşama gelirken makarna yapıyordum ki birden elektrikler gitti. Sigortaları kontrol ettim. -ki lanet olasıcalar iki tane ve teki dışarıda.- Hava karanlık elektrikli lambamın şarjı bitmiş. mum buldum mecburen. mum ışığında evin en korkunç olan yerinde kalakaldım. Mutfak ve ben. Ben ve mutfağın ürkütücü pencereleri. Ürkütücü pencereler ve - Tamam anladınız.

Sonuçta on dakika içinde elektrik geldi ben yemeğimi yedim ve akşama cips söyledim. -Ayda bir gelen istek sonucu oluşan pişmanlığı yaşıyorum dokunmayın- Benim sevgili öküzcanım bana sınırlı sayıda üretilen o milkanın çikolatasından almış. Tanrım! Milkanın en sevdiğim çikolatalarından. Çilekliyi bile sollar. Tabi teknik olarak saat sekizi geçtiği için çikolata yerine mandalinamı kemiriyorum. Ehehehe midye almış öküzcan. Kıyı bölgelerindeyken çok severim ama burada cuk. Güvenemiyorum. Her neyse tadı da kötüydü zaten. Ama bonuslarımdan bir diğeri olan çiğ köfteler harikaydı.

Evet, ailecek midesiziz. Hepsini art arda yemedik ama olsun.

Mandalina isteyen?