8 Mayıs 2010 Cumartesi

Bitti.

Son birkaç gün gerçekten zor geçiyor.
İlk başlarda çok az uyuyor çok fazla aktif oluyordum.Ta ki düne kadar. Artık uyuyabilir miyim bilmiyorum.En sevdiğim yerlerden biri olan yatağımda boğulduğumu hissediyorum. Çarşaflar batıyor sanki.O an orada olmamam gerektiğini düşünüyorum.Nerede olmalıyım bilmiyorum. Akıl sağlığımı korumak için daha çok arkadaşlarımla vakit geçiriyorum.Hayatımda beni etkileyen o travmatik olay gözlerimin önünden hiç gitmiyor.Eskiden ondan korkardım.Deli gibi.Öyleki sesini yükselttiğinde kalbim yerinden çıkacak gibi atardı.Şmdi korkmuyorum.Sadece yaşadıklarım beni etkisi altına alıyor.Bana istediğini yapabilir.O bıçakları bana saplayabilir.Ama bunu başkaları için düşünürse işte o zaman karşısında beni bulur.
O küçük ürkek kız büyüdü.
Onun gibi bir canavar olabilirim.Onun kadar gözü kararmış bir manyak olabilirim.Ona karşı koyabilirim.Artık korkmamıza gerek yok. Güvendeyiz. Korkma.Güvendeyiz.Hiçbir şey olmayacak.Yapamayacak.Bitti.