http://fizy.com/#s/1nqfqj*Bu saatlerde hep melankoli takılmaya başladım, uyarılır.
Kendimi manik depresif gibi hissediyorum. Tamam anlıyorum ilişkilerde bir yeşil ışık yakıp bir kırmızıyı çakacaksın ama böyle iki taraflı yaptıkça olan bizim psikolojimize oluyor. Bir havalara uçuyoruz bir yerin dibine giriyoruz. Çok yıpranıyoruz. Çok seviniyoruz. Çok gülüyoruz. Allahı var daha hiç ağlamadık. İlk kez biri bana böyle davrandı dersiniz ya, bir çok kez dedirtti bana bunu. Kendim hakkında daha fazla şey kattı bana.
İşte biraz da bu yüzden artık burada yazmayı istemediğimi fark ettim. Ruhumun zehirini içimden geldiği gibi dökemedikçe yazmanında bir anlamı yok. Daha az samimi bir ortam belki de en iyisi. İnsanlar veda etmeyi ya da pes etmeyi sevmediklerini söylerler. Çünkü hayal dünyaları sanılanın aksine dar bir pencereden meydana gelir. Yeni bir kulvarda daha fazla alana sahipken çalışmayı tercih etmek yenilgi ise şu saat yeniliyorum. Ve yepyeni bir hayata adım atıyorum.
Sağlıcakla kalın.
Aycan A.
