Hayatta gerçekten değer verdiğim ve karakter özellikleri gerçekten iyi olan insanların babaları hep vefat etmiş oluyor. Bilmiyorum bir şekilde lanetlendiğimi düşünmeye başladım sanırım. Kime elimi atsam babasını kaybetmiş oluyor. Böyle bir arkadaşım "Bu durum beni güçlendirdi."demişti. Haklıydı belki de. Çok sağlam bir karakteri var. İlkelerine bağlı biri. O mutlu aile tablosunda yaşayan sahte mutluluk insanlarının hiç biri onun tırnağı olamaz. Baba önemli bir figür. Özellikle de benim hayatımda. En değerli varlığım o olunca tuhaf hissediyorum böyle durumlarda.
Yüzüğümün sahibinin babasının şehit olduğunu öğrendim o akşam. Yazamadım. Konuşamadım. Kıpırdayamadım bile. O gün sinemaya kaçtığımızda babama akşam beni almasını söylerken kıvranıyordum. "İyi ki senin böyle sorunların yok. Çok şanslısın."demiştim yurtta kaldığı için. O ise sadece gülümsemişti. Şimdi anlıyorum yüzündeki o gülümsemenin nedenini.
Akşam o kadar kötü olmuştum ki bir şeyler yapmak istedim. Yüzüğü parmağımdan hiç çıkarmıyorum. Çıkarmayı da düşünmüyorum. Belki de aldığım hediyeler içinde en çok buna değer verdiğim için... Dün mesaj atmak istedim gelsene diye emin olamadım. Bugün sabah günaydın yazacaktım vazgeçtim. Yazdım ve sildim mesajı. Ben duygusal olamıyorum dedim ya kolay kolay, o akşam "Sen bana bu yüzüğü seni hep hatırlamam için verdin fakat benim seni unutmaya hiç niyetim yok."diye sms attıktan sonra normal halime dönemedim. Aldığı en güzel habermiş o gün içinde. Uzun süre yanında kalmayı planlıyorum. Bu sefer bir ilk gerçekleştireceğim. Birilerini yanımda uzun süre tutacağım. Sıkılmak yok bu sefer.
Babasını kaybetmiş herkese saygı duyuyorum. Karakter özellikleri için ve bazen sadece ayakta kalabilmeyi başardıkları için. Olayı dramatize etmedikleri için. Yaslarını olması gerektiği gibi tuttukları için. Babalarının gurur duyacağı kişilere dönüşmek için o çabayı sergiledikleri için. Kendimi onların yanında mutlu hissediyorum. Öyle güçlü ki ruhları bunu havada hissedebiliyorum. Gözlerindeki nemli bakışı görebiliyorum. Onlar hayatta karşılaştığım en iyi insanlar değil sadece belki de saygıyı en çok hakedenler onlar.
