Bugün hayatımda olabilecek en büyük değişimlerden birini yaşadım. Gurur mu duyuyorum yoksa pişman mıyım gerçekten bilmiyorum. Bildiğim tek şey yapmam gerekeni yaptığım. Çünkü sahip olduğum hayat bana ait değil. Ben beş kişilik yaşıyorum. ve bazen de altı. Düşünmem gereken başkaları varken uzunca bir süre bencillik yaptım. Ve artık bu değişti. Hayatta alabileceğime asla inanmadığım bir kararı aldım bugün. Ve dile getirdim.
Üzgün değilim.
Sadece farklı olsaydı diyebilirim.
Burayı bilen çok fazla tanıdık var ve ben hayatımı iç dünyamı özel tutmayı severim. Buraya genelde saçma sapan pek özelliği olmayan y da üstü kapalı şekilde yazdım. Buna rağmen tanıdıklar gelip bana böyle böyle yazmışsın dediğinde öfkelendim. Benim düşüncelerim -burada yazılanlar- yoruma açık değil. Çünkü burası özgürce konuşacağım ve kafama göre takılacağım tek yer. Hayır artık değil.
Çünkü Aşkim'le ilk kez her şeyi paylaştım. Ve bu inanılmaz rahatlatıcıydı. Küçükken beni feci etkileyen bir olayı anlattığım ilk dostum bu yıl beni sattı. Ve bu yıl yine güvenmeye başladığım fakat asla tam olarak güvenmediğim bir kişi daha beni sattı. İyi ki onlara iç dünyamı açmamışım. Değmezmiş. Aşkime açıyorum çünkü ona inanıyorum. Güvenmek ve inanmak çok farklı.
Bir süre buraya yazmam belki. Belki de saçmalamaya gelirim.
Kendinize iyi bakın e mi?
