Uzun zaman olmadı fakat boş zamanım var ve bende bir uğrayayım dedim.

Buraya yazmak eskiden çok keyifiydi.

Ne bileyim içimi döküyordum vs vs vs

Şimdi sanırım beni anlayan biri olduğunu biliyorum.

Konuşmasam bile doğruları fark edebiliyor.

Ve kabul ediyorum bu özelliği beni korkutuyor.

Bir şey gerçek olamayak kadar iyiyse bir bit yeniği vardır diyorum.

Ama sonra iki cümle kuruyor hayatımı alt üst ediyor.

Bilmiyorum ben bu kadar iyi şeyler alışık değilim.

Değer verilirdi fakat gözümü bu kadar batmazdı.

Ailem bile bana sevgisini ben istemeden gösteremez.

Ben sarılmadıkça kimse sarılamaz bana.

Ama bu tuhaf...

Poff Alışık değilim be kardeşim!

Yapma böyle.