Her geçen gün kendimle alakalı bir şey öğreniyorum.

Mesela neden saçlarıma dokunulmasından hoşlanmadığımı anladım bugün. Ayrıca kırmızı gül yerine beyazı tercih etmem -aslında lilyum olsa daha iyi- hepsinin nedenini anladım.

Sanırım en önemlisi ölüm korkusu ile neler kaybettiğimi anlamamdı.
Bugün eve geldiğimde annem hastaydı. Hala da öyle. Onu kaybetmekten öyle korkuyorum ki...

Ben çoğunlukla ablamın çevresinde büyüdüm. Annem hep yanımda olmaya çalıştı ben istemedim. Ablam evlendiğinde kendi ayaklarımın üzerinde durdum. Yardım almak istemeyen tek başına ayakta durabilen biriydim.

Oysa annem hep orada bir yerde. Her zaman benim arkamda ve sanırım bir tarafım bunun bilincinde. Bana sağladığı güven duygusunu hissediyorum. Beni ne kadar sevdiğini hissediyorum. Onu ne kadar sevdiimi hissediyorum. Ve bundan korkuyorum.
Gerçekten çok güçlü duygularda saçmalıyorum.
Ben çok güçlü duyguları dile getiremem.

vs vs vs