22 Şubat 2010 Pazartesi

I HATE THIS PART!

Herkesin içinde o korku var sanırım...
Ben yeni fark ettim...
Sevemiyorum...
Güvenemiyorum...
Biliyorum ki sonsuza kadar olayı kocaman bir yalan. İnsanlar gelir ve gider. Bu hep böyle olmuştur. İnanın bunun birçok canlı örneğini yaşadım. Tıpkı sizin gibi. Şimdi hayatımda kimse yok mu? Elbette var. Ama oldukça bağlanmamaya çalışıyorum. Oldukça kendimi tek başıma tutuyorum. Her ne olursa olsun bir şekilde yola tek başıma devam edebileceğimden emin oluyorum. Sadece ufak değişiklikler oluyor ve bunların üstesinden gelebiliyorum. Bu o kadar abartılacak bir şey değil şu an. Ama ileride hayatımı biriyle paylaştırmak istediğimde bunu nasıl yapacağımdan emin değilim. Bunu yapmak ister miyim onu dahi bilmiyorum. Zaten garip iletişim kurma yollarına sahip biri olarak pek düşünmesemde olur.
Anlamadığım bir şekilde sevdiklerime kötü davranıyorum.Sevgisini böyle ifade eden biri miyim sevmiyor muyum bilmiyorum.
Sanırım kendimle ilgili öğrenmem gereken çok fazla şey var.
Bağlılık ne demek benim için ne anlama gelir bunu öğrenmeliyim.
Sevgi kimlere hissedilmeli ne kadar dozda olmalı bunu öğrenmeliyim.
Olumlu ol derken kendim hakkında olumsuzluğa düşmemeyi öğrenmeliyim.
Bu böyle sürer gider sanırım....


I HATE THIS PART!