Sevmek mi dediniz? Ah ben seviyorum...Yani...Sanırım?

Biraz rahatlamam lazım...
Bugün kalbimi sıcacık duygular kapladı.
Ve ben korktum...
Uzun süre önce kalbimi kapatmaya alıştım.
İtiraf ediyorum: Ben sevmeyi bilmiyorum.
Öyle görünebilir ama sevemiyorum.Gerçekten,sadece ama sadece karşımdaki insanı o insan olduğu için sevemiyorum.
Bana ilgi gösterdiği için iyi biri olduğunu düşündüğüm için seviyorum. Ya da sevdiğimi sanıyorum...
Bugün kızlar benim için dua etti.Umarım sana gerçek sevgiyi gösterecek ve sevmek ne demekmiş anlatacak biri çıkar karşına diye...
Bunu tüm kalbimle istiyorum.
Biri gelsin ve bana sevmeyi öğretsin.
Acı çekeyim.İşte sevmek buymuş diyeyim.
İşte buymuş...
Çünkü ben gerçekten çok sevdim dediğim kişileri bile kolaylıkla unutabiliyorum.Bu kendimi kötü hissetmeme neden oluyor....Birkaç dakika kadar...
Sanki geçmişe dönüp yeniden sevmeye çalışmalıymışım gibi geliyor.
Seni seviyorum'u çok fazla kullanıyorum. Bayat bir cümle gibi geliyor artık.
Bana beni sevdiğini söyleyen insanlara kuşkuyla yaklaşıyorum.
Ya sevmiyorsa? Öylesine diyorsa?
Çünkü ben öyle yapıyorum....
Kendime yeni hedefler belirledim.
Daha olumlu ol Daha sevecen ol....
Ve tüm bunları adam gibi yap! Hakkını vererek!
Sevgililer günüdeyiz...Bugün o kadar tatlı bir şey oldu ki...
Erkek türünde soyu tükendiğini düşündüğümüz iyi erkeklerden biriyle karşılaştım...Daha doğrusu o hep oradaydı.Sadece ben kördüm.
Çok güzel vakit geçirdik. Sadece arkadaş olarak.
Onun yüzünde okuduğun duygular beni şapşala çevirdi.
Çünkü o toplumdaki yanıltıcı düşünceye karşılık bir erkek olmasına rağmen benden daha saf bir şekilde sevebiliyordu.
Sanırım geçmişte benden bu duyguyu alanlardan hesap sormalıyım...
Bir gün bu sayfalara artık sevebildiğimi yazacağım.
Biliyorum.
Nasıl diye sormayın sadece biliyorum....